Czy Stambuł jest miejscem dla mnie – cz. 1

Tak, wiem, dawno nie pisałam. Przepraszam, jest mi wstyd, obiecuję (i Wam, i sobie) poprawę. Ja naprawdę mam dużo pomysłów (sprawy prywatne, migracyjne, tureckie, polskie, kanadyjskie [nowość – yeah!]… achhh..), ale jakoś tak ciągle nie mogę się zabrać do spisania tego wszystkiego, co mam w głowie (i setkach notatek)…

Dzięki rozmowom z Rodzinką zaczęłam się zastanawiać, jak to jest, że jakieś miejsce, choćby najbardziej zapierające dech w piersiach, może okazać się tak obrzydliwe, gdy się w nim zamieszka. I też jak to możliwe, że to samo miejsce może być tak różnie odbierane przez różnych ludzi, którzy teoretycznie mają podobny punkt widzenia – również w nim mieszkają, też są imigrantami, może nawet też nie za bardzo znają lokalny język.

Mowa oczywiście o Stambule*, moim mieście już od półtora roku. Chociaż czy faktycznie jest takie moje…?

*Pamiętamy, że forma Stambuł jest jedyną poprawną, tak? (NIE Istanbul gdy mówimy po polsku i NIE Istambuł).

Wiadomo, inaczej odbiera się Miasto miast, gdy się w nim jest turystycznie – tylko przejazdem, a inaczej, gdy się w nim mieszka na co dzień. Również zupełnie inną perspektywę będzie się miało w zależności od tego, czy pracujemy, czy mamy lokalnych znajomych oraz…czy mamy samochód (nie żartuję).

Przygotowałam małą listę, która pokaże Wam różne oblicza Stambułu „od wewnątrz” i może pomoże ludziom zastanawiającym się nad przeprowadzką do tego miasta w podjęciu decyzji.

UWAGA: należy wziąć pod uwagę, że mieszkam po azjatyckiej stronie miasta, więc poniższe informacje odnoszą się głównie do tych „mniej ekspackich/imigranckich” rejonów. Równie ważne jest to, że opinie są głównie moje lub wynikające z obserwacji fejsbukowej grupy imigrantek w Stambule (ponad 6 tys. członkiń) – czasem mogą być nieobiektywne 😉

Czy Stambuł jest miejscem….

…dla rodzin?

Tak, jak najbardziej.
Turcy są bardzo rodzinni i uwielbiają dzieci.
Centra handlowe pękają w szwach w weekendy, bo gdzież indziej by można iść całą rodziną, jeśli nie na zakupy i do fast foodu na lunch i/lub kolację. A, i ewentualnie kino i sala gier.
Restauracje: kąciki zabaw dla dzieci nie są zbyt popularne, ale (niestety hahah) normalne jest, że dzieci siedzą z rodzicami przy stole (i się drą niemiłosiernie ;p).
Sporty: nie praktykuje się.
Wyjazdy na łono natury: można jechać np. do Polonezköy (ode mnie to jakieś 3 godziny jazdy samochodem) albo nad jezioro Sapanca (2 godziny pociągiem) lub na stambulskie wybrzeże (tak, 2 metry od drogi szybkiego ruchu) i ewentualnie na wyspy (promem na którąś z Adalar). Ogólnie niewiele możliwości. Nie ma za bardzo (dużych) parków, lasów itp. Do grillowania służy za to każdy skrawek trawy na wybrzeżu.

…dla singli?

Tak.
Kobietom szybko się odechce kontaktów z płcią przeciwną hihi (od tych setek zaproszeń do znajomych na FB i wiadomości typu „Hi, how are you?” albo równie błyskotliwych „Hi, wanna meet?”). Ogólnie, o dziwo, dość ciężko jest znaleźć faceta „na poważnie”, ale jeśli ktoś po prostu chce poznać ludzi, to nie ma nic prostszego – co chwila gdzieś odbywają się jakieś spotkania (np. CouchSurfing, InterNations), a można też pobawić się Tinderem.
Doszły mnie słuchy, że z kolei facetom dość ciężko kogoś poznać, bo właśnie większość jest nauczona doświadczeniem, że ciągle ktoś do niej pisze i ciągle ktoś podrywa i w ogóle to „dajcie mi już święty spokój”, więc trochę ciężko się przez to przebić.
Ale, ogólnie rzecz biorąc, możliwości spotkań są – i to zarówno w Europie, jak i Azji.

…dla studentów?

Hmm jeśli zawsze marzyłeś o nauce nowego języka, to jak najbardziej 😉
Ok, tak naprawdę, to w Stambule jest kilka bardzo dobrych uczelni i widzę, że jest tu wielu studentów z Europy, który przyjeżdżają na Erasmusie albo nawet na cały tok studiów. Na tych najlepszych uczelniach (Sabancı Uni, Istanbul Uni, Boğaziçi Uni, Istanbul Technical University i Koç Uni) mamy szansę studiować całkiem po angielsku, chooociaż słyszałam, że na niektórych kierunkach trzeba czasem twardo się dopraszać, żeby wykładowcy nie mówili z wygody po turecku. Ale, jak to w Turcji, wszystko da się załatwić 😉 Na pozostałych uczelniach może być ciężej z angielskim.
Fajną opcją jest Türkiye Bursları, które daje możliwość młodym ludziom aplikowania na ciekawe programy stypendialne.
Co do studenckiego życia, to po stronie europejskiej na pewno jest gdzie chodzić, gdzie się uczyć, gdzie poznawać ludzi. Po stronie azjatyckiej liczcie się z dojazdami do Kadıköy, bo to głównie tam się toczy rozrywkowe życie. A, i sprawdźcie na mapie, gdzie jest Wasza uczelnia (np. Sabancı jest baaardzo daleko od cywilizacji, więc trzeba się liczyć z uzależnieniem od uczelnianych busów).

…dla miłośników zwierząt?

Ciężko powiedzieć. Trzeba wziąć pod uwagę, że jednak wiele osób czerpie (błędną?) wiedzę z hadis, które mówią, że koty są fajne, a psy brudne i złe. Ponoć niedokładnie tak było w hadisach, ale taka wiara pokutuje. Dlatego też z reguły ludzie nie mają psów w domach (Serio! Jak po kilku miesiącach zobaczyłam kogoś z psem na smyczy, to byłam w szoku, bo zapomniałam już, jaki to widok) i też niektóre dzieciaki nie traktują ich zbyt dobrze. Ale z drugiej też strony jest wystarczająco dużo ludzi, którzy opiekują się bezpańskimi psami – przynoszą im regularnie jedzenie i wodę, stawiają domki na zimę, wpuszczają do lokali handlowych na czas mrozów… I to jest piękne, bo szczerze mówiąc, nie widziałam za dużo takiej opieki nad nieswoimi zwierzakami w Polsce.
Co do kotów, to czasem mam wrażenie, że to jest jakaś zaraza. Wszyscy kochają koty, wszyscy się zachwycają tymi bezpańskimi i większość ludzi ma co najmniej jednego kociaka w domu. Czasem aż mi głupio, że…no… jak tak nie za bardzo je uwielbiam 😉
Co do innych zwierzaków, to w sklepach zoologicznych niby widać króliczki (tititi <3) i ptaki, ale jakoś nie znam nikogo, kto by je miał.

…dla właścicieli zwierząt?

Trochę odpowiedzi już jest powyżej – jeśli chodzi o stosunek ludzi do zwierzaków.
Z tego, co wiem, Turcja nie ma jakichś super rygorystycznych regulacji dotyczących transportu zwierząt, ale zawsze i tak warto sprawdzić aktualne informacje przed wyjazdem (na stronach linii lotniczych, np. LOT lub Turkish Airlines oraz np. na Pet Travel czy YellAli Jeśli mowa o mieszkaniu z psem w Stambule, to widzę tu dwa możliwe problemy: wielu właścicieli mieszkań nie zezwala na trzymanie w nim psa (bo: patrz punkt wyżej) oraz czasem może nie być zbyt bezpiecznie wychodzić z nim na spacery (bo: prawie każde osiedle ma swoją „watahę” psów i one niekoniecznie mogą być przyjaźnie nastawione wobec nowego psa „na dzielnicy”). Z kotem jest łatwo, bo każdy je uwielbia (trzeba tylko mieć na uwadze zalotników, których zapewne będzie wielu dookoła) 😉

…dla rowerzystów/rolkarzy/wrotkarzy/joggerów?

Dla okazjonalnych sportowców – tak. Dla profesjonalistów – nie.
Biegacze mają gdzie biegać – z tym jest ok.
Wrotkarze/rolkarze mogą próbować po chodnikach lub trasach rowerowych. Nie słyszałam o jakimkolwiek torze wrotkowym/rolkowym w Stambule.
I ok, jest kilka tras rowerowych wzdłuż wybrzeża i tam można sobie długo (przez prawie całą długość tegoż wybrzeża), fajnie (dzięki widokom), choć niekoniecznie spokojnie (z powodu setek ludzi, którzy nie zauważają, że to trasa rowerowa i co chwila wchodzą pod koła) pojeździć, ale nie zawsze chce nam się dojeżdżać te 30-45 minut do wybrzeża i tachać ze sobą rower. Ok, można wypożyczyć rower. Co kilka kilometrów są stojaki, ale szczerze mówiąc, nie wiem, jak to działa i ile kosztuje (choć słyszałam, że nie za dużo).
Poza trasami rowerowymi stanowczo odradza się jeżdżenie na czymkolwiek. Nawet znajomy Turek, wielki fan kolarstwa, kiedyś stwierdził: nawet o tym nie myśl, jeśli nie jesteś Turkiem (żeby odpowiednio bluzgać na kierowców aut, które ciągle będą chciały cię przejechać) i twardzielem (żeby się nie zgubić i przeżyć bliższe spotkania z szalonymi autami).

…dla miłośników fitnessu/basenu/ogólnie sportu?

I tak, i nie.
Niby są jakieś centra fitnesowe, ale takie większe przyjmują tylko płatności turecką kartą kredytową (której imigranci nie mają raczej szansy dostać), a mniejszych jest niewiele. Każda dzielnica ma za to dzielnicowe centra sportowe i to jest super rozwiązanie. Jedyne, co trzeba zrobić, to znaleźć takie centrum sportowe, zarejestrować się, zrobić badania lekarskie (ok. 10 TL) i zapłacić za miesiąc z góry (ok. 55 TL). Do wyboru w naszym (a to nie jest jakieś popularne/duże miejsce) była piłka nożna, siłownia, tenis, aerobik, kick-boxing i pilates. Ale ten wybór będzie różny w zależności od dzielnicy.
Basen to niestety moim zdaniem taka mała hańba Turcji (a może tylko Stambułu). Otóż Turcja, jak wiecie, ma cztery morza, a jednak niewielu Turków, których znam umie dobrze pływać. Na pewno inaczej to wygląda w miejscowościach nadmorskich, ale tutaj serio niewiele osób miało wystarczającą styczność z wodą. Bo właśnie nie ma takiej kultury basenowej, jaką znam z Polski. W weekend rodziny czy znajomi prawie nigdy nie idą na basen (ja w sumie nadal nie wiem, gdzie tu jest jakikolwiek basen w okolicy), tylko zawsze do centrów handlowych – bleee.

…dla miłośników futbolu/siatkówki/koszykówki?

I tak i nie.
Piłka nożna to turecki sport narodowy. Nie da się mieszkać w Turcji i nie być fanem (a właściwie, w przypadku lokalsów, fanatykiem) jakiejś drużyny piłkarskiej (zwykle Beşiktaş, Galatasaray lub Fenerbahçe). Myślę, że z tego też powodu jest tak wiele centrów sportowych (o których mowa powyżej). Boiska do futbolu też widać na każdym kroku. Plus dzieciaki grają w nogę wszędzie, gdzie jest skrawek trawy.
Siatkówka i koszykówka to inna sprawa. Siatkówka nie jest zbyt popularna, mimo że kobieca drużyna Turcji odnosi(ła?) sporo sukcesów. Nikt się nią nie interesuje. Koszykówką niektórzy się interesują, ale i tak nie jest tak popularna, jak powinna. A powinna, bo koszykarska drużyna Beşiktaş jest bardzo dobra i odnosi wiele sukcesów już od dobrych kilku lat. Moja koleżanka pisała pracę o marketingu tureckiego sportu drużynowego. I niestety, poza futbolem on tak raczej nie istnieje…

…dla miłośników sportów mniej popularnych (futbol amerykański, rugby, hokej na lodzie…)?

Nie. Nie spotkaliśmy się z jakimkolwiek centrum sportowym, w którym można by je trenować. Chociaż raz byliśmy zszokowani, jak zobaczyliśmy, że dzieciaki grały w rugby na boisku meczetu koło nas (i to całkiem profesjonalnie, z koszulkami i w ogóle!). To było bardzo dziwne zjawisko 😉

…dla artystów?

Raczej tak. Nie trzeba chyba przypominać, że Stambuł to piękne historyczne miasto, więc na każdym kroku się znajdzie perełki architektoniczne, jak również wiele muzeów, wystaw, eventów…
Bazary w okolicach Eminönü słyną z tego, że mają wszystko, czego można zapragnąć (farby, pędzle, materiały, nici, koraliki…) i w ogóle strona europejska ma wiele do zaoferowania, jeśli chodzi o doznania artystyczne. Jeśli chodzi o stronę azjatycką, to również w Kadıköy można znaleźć wiele ciekawych sklepów (sklepy artystyczne, z artykułami szkolnymi, hobbistyczne), a nawet taki niby konserwatywny Pendik ma całkiem fajny sklep Kaplan z wszelkimi nićmi, materiałami, wstążkami, cekinami, wszywkami, a nawet maszynami do szycia.

…dla bibliofilów?

Jeśli czytasz po angielsku, to tak.
Wiele imigrantek poleca Book Depository (ponoć dostawa [darmowa!] może troszkę zająć, ale wszystko jest ok). Potwierdzone też, że Amazon UK dostarcza do Turcji.
W całym Stambule jest kilka księgarni: Greenhouse, D&R i Remzi Kitapevi.
Po stronie europejskiej: Pandora koło Istiklal Caddesi, Galeri Kayseri na Sultanahmet.
Po stronie azjatyckiej: pasaż (Akmar w Kadıköy, koło księgarni Nezih) i jeden zespół księgarenek z używanymi książkami (w górę od byka w Kadıköy, wejście koło sklepu z dużymi ubraniami).
Książki polskie można dostać hmm albo dostawą z Empiku albo dzięki kontaktom z Polakami (warto dołączyć do polskich grup na FB, żeby wiedzieć, kiedy i gdzie odbywają się polskie spotkania).
Ogólnie, jak to na emigracji, wiele osób przekonuje się do ebooków, więc warto przed wyjazdem z Polski rozważyć zakup czytnika ebooków (np. Kindle’a <3).  Elektronika w Turcji jest droższa niż w Polsce, jakby coś.

Ups, troszkę długa wyszła ta lista, ale…to jeszcze nie koniec! Już niedługo jej druga część, która pomoże jeszcze lepiej zrozumieć, jakim właściwie miejscem jest Stambuł i podjąć decyzję: czy to właściwie jest miasto dla mnie?

A tu taki mały pozytyw mieszkania w Stambule – takie piękne dni w marcu 😀

Reklama